Art Happens

Wat betekent het om danser te zijn als dansen verboden is? Hoe voelt het als je gedwongen wordt op te geven waar je je hele leven aan hebt gewijd? Het zijn de vragen die aan de basis liggen van deze nieuwe creatie van de Iraanse toneelschrijfster Nasim Ahmadpour en regisseur Ali Asghar Dashti. Op het podium beschrijven de performers de bewegingen die ze zouden maken als ze konden dansen. De toeschouwer krijgt de taak toevertrouwd met deze beschrijvingen – van een handgebaar, een zijwaartse stap – een onbestaande choreografie te reconstrueren. De gedetailleerde en ontroerende omschrijvingen worden afgewisseld met voorvallen uit het recente verleden, zoals het verhaal van theaterregisseur Hamid Samandarian. Begin jaren ‘80 werd hem met zijn gezelschap een verbod opgelegd om in theaters te werken, waarop ze besloten samen een restaurant te openen. Toen hun eerste klanten arriveerden, voelden ze dezelfde ‘plankenkoorts’ als wanneer het publiek de theaterzaal binnenkomt. Kan iemand stoppen met zijn wie hij of zij is? In een andere scène vraagt een opgesloten regisseur zich af of hij, door zijn medegevangenen te laten acteren, even kan ophouden een gevangene te zijn. We Came to Dance, dat zijn titel ontleent aan een liedjestekst, is een prachtige liefdesbrief aan het toneel.

Credits

Dialogue with the Father neemt de vorm aan van een documentaire theatervoorstelling die archieven, videobeelden en liedjes verzamelt van de overleden kunstenaar, schrijver en politieke dissident Wat Wanlayangkoon. Deze archieven worden materiaal voor de drie kinderen van Wat Wanlayangkoon om over na te denken, te herinterpreteren en mee te dialogeren. Als hedendaagse kunstenaars zullen de drie kinderen – Wana, Wasu en Wajjana – zich creatief bezighouden met de herinnering aan en reconstructie van de identiteit van hun vader en zijn geschriften, poëzie, composities en liedjes, die allemaal onlosmakelijk verbonden zijn met zijn persoonlijke verhalen, politieke ideologie en kunstenaarsidentiteit.

Dialogue with the Father is in opdracht van het Bangkok Art and Culture Centre (BACC) opgedragen aan Wichaya Artamat (For What Theatre) en Pathipon (Miss Oat) in de tweede editie van de langlopende serie “Dialogue with the Master”. Elke editie brengt een gevestigde kunstenaar als meester, wiens werken en praktijken worden geherinterpreteerd door middel van een uniek samenwerkingsproces, wat resulteert in een nieuwe en dynamische voorstelling. Voor de 2024 editie focust het BACC zich op de inmiddels overleden kunstenaar Wat Wanlayangkoon en nodigt Wichaya en Miss Oat uit om Dialogue with the Father te ontwikkelen op basis van de voorstelling Just Away die ze in november 2023 samen creëerden en regisseerden voor het Bangkok Theatre Festival.