Art Happens

Banden wevend tussen twee schijnbaar ver van elkaar verwijderde dansculturen, plaatst de kunstenaar het lichaam in het middelpunt van zijn onderzoek. Hij onderzoekt de manier waarop het lichaam een vat wordt van het geheugen, het verleden en historische personages die zijn werk hebben geïnspireerd. Het verweeft noties van tijd, geschiedenis en transculturele referenties en onthult zo de veelheid aan lagen die deel uitmaken van de rijke geschiedenis van de hedendaagse dans.

Esthetisch gezien is zijn werk altijd een eerbetoon aan de mensen die op het toneel staan. Hij kleedt hen in zorgvuldig uitgekozen stoffen en laat zich vooral inspireren door de ontwikkelingen in de haute couture (die hij soms direct op het toneel gebruikt). In combinatie met zijn zeer persoonlijke bewegingsstijl maakt hij van zijn performers ongewone en autonome wezens. In de meeste van zijn stukken treedt hij ook zelf op.

De laatste jaren vindt zijn werk steeds meer navolging in de beeldende kunstwereld. Daarnaast regisseerde hij een reeks krachtige stukken voor het theater. Daartoe behoren onder meer zijn bewerking van Sophocles’ Antigone, de vrije bewerking die hij ontwikkelde van Shakespeares Romeo en Julia en een nieuwe kijk op Tennessee Williams’ Cat on a Hot Tin Roof met Maggie the Cat. Maggie The Cat maakt deel uit van de Porca Miseria trilogie waartoe ook Deathbed en O Medea behoren. De drie stukken werden in 2022 voor het eerst samen opgevoerd tijdens Holland Festival.

Trajal Harrell was van 2019-2024 één van de huisregisseurs bij Schauspielhaus Zürich. Met dit gezelschap bracht hij onder andere The Köln Concert, Monkey off My Back or the Cat’s Meow en Deathbed op de planken. Vanuit Zürich, richtte Trajal in het voorjaar van 2024 het Zürich Dance Ensemble op. Op de Biennale Danza 2024 in Venetië ontving hij de Zilveren Leeuw.