Art Happens

In de danssolo Dancer of the Year zien we Trajal Harrell gebaren herhalen om ze in zijn lichaam op te slaan,  bewegingsmateriaal en choreografische strategieën uit eerder werk hernemen en verschillende emoties opwekken en samenbrengen. In een intieme setting deelt Harrell zijn werk met ons en biedt hij ons zijn dans aan als een geschenk.

Harrell herbekijkt zijn artistieke stamboom en de choreografische strategieën die hij in de loop van de jaren ontwikkelde om zichzelf en de (eigen) identiteit te vertolken. Zijn werk onthult verborgen of traditioneel minder getheoretiseerde connecties – over de grenzen van tijd, plaats en culturen heen – en opent ruimtes voor het ontstaan en verbeelden van alternatieve dansgeschiedenissen. Zijn onderzoek richt zich op de politiek van het performen van de eigen identiteit en van “de ander”, op het oriëntalisme en de rol van culturele appropriatie in de moderne dans, en op het historische verband tussen bijvoorbeeld dans en exotisme, erotiek en prostitutie. Zo is bijvoorbeeld ook de invloed van de Japanse choreograaf Tatsumi Hijikata die zijn dansers vroeg om te werken in nachtclubs om geld te vergaren, niet veraf. Harrells speculatieve geschiedenis laat toe dat andere lichamen, identiteiten en stemmen deel gaan uitmaken van het conventionele verhaal, en dit verhaal verstoren.