Art Happens

Trajal Harrell benadert deze ode via een Aziatische dansvorm, de Japanse butoh-dans, die hij al vele jaren onderzoekt. In plaats van deze dansstijl te imiteren, probeert hij het te verweven in de verbeelding met eveneens inspiratie uit voguing en postmoderne dans om zijn eigen vocabulaire van beweging te maken. Tatsumi Hijikata, de medeoprichter van butho, is de grootste inspiratiebron van deze productie. Daarnaast is de avond gevuld met de invloeden van andere “muzen”: van de filmmaker Wong Kar-Wai; Rei Kawakubo en haar modelabel Comme des Garçons; de zangeres Sade; Kazuo Ohno, de andere oprichter van butoh; en tot Harrells eigen samenwerking met de dansers Thibault Lac en Ondrej Vidlar met wie hij tijdens deze voorstelling het podium deelt.